Daty i godziny projekcji:

Proponowane przez nas terminy spotkań prześlemy Państwu w odpowiedzi na zainteresowanie udziałem w programie.
Istnieje możliwość indywidualnego doboru terminów spotkań przy odpowiedniej ilości uczestników.

Cennik:

Karnet - 5 spotkań w cyklu: 50 zł

Zgłoszenia:

Joanna Łuniewicz
tel: 694 888 375
e-mail: joanna@kinozklasa.edu.pl

Miejsca projekcji:

Kino Agrafka

SZKOŁA PONADGIMNAZJALNA

ścieżka: Współczesne kino europejskie

Naszym celem jest pokazanie młodemu człowiekowi bogactwa współczesnego kina europejskiego w całej rozpiętości. Filmy te różni prawie wszystko: forma, tematyka, sposób realizacji. Nie sposób jednak nie dostrzec, iż mianownikiem wspólnym tych filmów jest język filmowy, dzięki któremu starają się dotrzeć do współczesnego odbiorcy kultury audiowizualnej. Nie są to filmy łatwe, niemniej jednak jesteśmy pewni, iż mogą dostarczyć odbiorcy wielu istotnych spostrzeżeń na temat współczesnego świata.

Lekcja 1: PORTRET RODZINY WE WNĘTRZU

OSTATNIA RODZINA | Ostatnia rodzina,
reż. Jan P. Matuszyński, Polska 2016, 124'

Genialny ojciec i genialny syn, a między nimi - kobieta, która potrafiła stonować te dwie osobowości i udźwignąć trudne towarzystwo najbliższych jej mężczyzn. Fabularny debiut Jana P. Matuszyńskiego to rozgrywająca się na przestrzeni dwudziestu ośmiu lat opowieść o rodzinie Beksińskich: Zbigniewie - wybitnym malarzu, rzeźbiarzu, fotografie, depresyjnym artyście z nerwicą natręctw; Tomaszu - dziennikarzu muzycznym, prezenterze radiowej Trójki, tłumaczu języka angielskiego, nadwrażliwym neurotyku o skłonnościach samobójczych; Zofii - romanistce z wykształcenia, cierpliwej żonie, nadopiekuńczej matce. Reżyser z niezwykłą, wstrząsającą starannością odkrywa przed widzami mikrokosmos Beksińskich w ich warszawskim mieszkaniu. „Życie rodzinne nie jest samą atrakcją”, mówi filmowy Zbigniew (w tej roli rewelacyjny Andrzej Seweryn, nagrodzony za swą kreację Złotym Lampartem na festiwalu w Locarno), „rodzina to grono ludzi, którzy tak jak się lubią, tak się nie znoszą”. Takiego natężenia emocji w polskim kinie nie było już dawno.

Lekcja 2: KAFKOWSKA RZECZYWISTOŚĆ WCIĄŻ ŻYWA

JA, DANIEL BLAKE | I, Daniel Blake,
reż. Ken Loach, Francja/Wielka Brytania 2016, 100'

Ken Loach to nazwisko, które przychodzi na myśl od razu, kiedy mowa o zaangażowanym kinie społecznym. Brytyjczyk od ponad pół wieku przekonuje nas o swojej wrażliwości na sprawy zwykłych ludzi i o niezgodzie na państwo, które zamiast udzielać pomocy, mnoży „niezbędne” warunki, jakie należy spełnić, aby ją uzyskać. Nowy film Loacha, kolejny, będący świadectwem złości na obecny stan rzeczy, został w tym roku nagrodzony Złotą Palmą w Cannes.

Podczas oglądania zmagań tytułowego bohatera z biurokratycznym systemem widza nurtuje pytanie, czy autorem scenariusza nie jest sam Franz Kafka. Sytuacja Blake'a jest bowiem iście kafkowska: mężczyzna po przebytym zawale dostaje zaświadczenie od lekarza o niezdolności do dalszej pracy. W Departamencie Pracy i Zasiłków okazuje się jednak, że diagnoza lekarska jest niewystarczająca do przyznania Blake'owi renty. Urzędnicy wymagają od mężczyzny udowodnienia, że mimo aktywnego poszukiwania pracy, nie jest on w stanie znaleźć zatrudnienia. Blake nie traci ducha - co więcej, dzieli się swoją siłą w walce z absurdami urzędniczej papierologii z przypadkowo poznaną Katie, młodą matką samotnie wychowującą dwoje dzieci.

Loach opowiada historię swoich bohaterów we wzruszający, niepozbawiony dobrego humoru sposób, który sprawia, że widz jeszcze goręcej kibicuje Blake'owi i Katie w upokarzającym starciu o ich własne prawa.

Lekcja 3: PRAGNIENIE WOLNOŚCI

WSZYSCY ALBO NIKT | Nous trois ou rien,
reż. Kheiron, Francja 2015, 102'

Debiutującemu w roli reżysera stand-upowemu gwiazdorowi Kheironowi udało się dokonać niemal niemożliwego: przedstawić najbardziej dramatyczne wydarzenia z historii Iranu w komediowej tonacji, bez wykroczenia poza reguły dobrego smaku. W tym energetycznym, pełnym dobrej, płynącej prosto z serca siły filmie debiutant opowiada historię swoich rodziców. Młodzi, zaangażowani politycznie idealiści początkowo, z narażeniem życia, występują przeciwko reżimowi szacha Mohammada Rezy Pahlawiego – tylko po to, aby w okresie rządów ajatollaha Ruhollaha Chomeiniego pożegnać się z nadzieją na pokojową i demokratyczną realizację islamskich ideałów. Dysydenci są zmuszeni uciec do Francji, aby rozpocząć tam nowe życie.

Reżyser wciela się tu w rolę własnego ojca, co dodatkowo potęguje siłę oddziaływania i intymny kontekst całości. W oryginalnej i zabawnej narracji znajdziemy ducha nieśmiertelnej „Amelii” (2001) Jeana-Pierre’a Jeuneta, a w samej historii – szansę, aby spojrzeć z zupełnie innego punktu widzenia na losy Irańczyków.
„Wszyscy albo nikt” to piękny i radosny film o szansie na budowę multikulturowego społeczeństwa.

Lekcja 4: W POSZUKIWANIU POROZUMIENIA

BARANY. ISLANDZKA OPOWIEŚĆ | Hrútar,
reż. Grímur Hákonarson, Dania/Islandia/Norwegia/Polska 2015, 90'

Scenerią filmu jest daleka Północ, a jego niepowtarzalną atmosferę współtworzą szerokie kadry eksponujące piękno Islandii i folkowa muzyka, która towarzyszy zapierającym dech w piersiach obrazom. Reżyser opowiada historię dwóch braci mieszkających na odludziu. Rozważny Gummi i porywczy, ceniący mocne trunki Kiddi zajmują się hodowlą rzadkiej odmiany islandzkich owiec, celebrując swój indywidualizm, wolność i przywiązanie do tradycji. Nie rozmawiają ze sobą od czterdziestu lat, komunikując się sporadycznie za pośrednictwem pasterskiego psa. Bracia będą musieli poradzić sobie z rodzinną waśnią, gdy zagrożone będą ich najdroższe stada, a wraz z nimi cały dotychczasowy styl życia.

Dzieło Hákonarsona to uniwersalna, ponadczasowa przypowieść o heroicznej walce, która ma na celu zachowanie sensu życia. Choć walka niemal od początku wydaje się skazana na porażkę, w filmie nie brakuje krzepiącego humoru. To hymn na cześć przekornej ludzkiej natury, człowieczej siły i pasji, prawa do indywidualnych wyborów.

Lekcja 5: ODKRYWANIE SIEBIE

LATO SANGAILE | Sangailes vasara,
reż. Alanté Kavaité, Francja/Holandia/Litwa 2015, 88'

Bohaterka filmu litewskiej reżyserki, samotna i pogrążona w cichej melancholii Sangaile, marzy o tym, aby wznieść się w powietrze na jawie – zostać pilotem. Lęk, który odczuwa, nie pozwala na realizację pragnienia i wyzwala u dziewczyny gniew i chęć autodestrukcji. Szansą na zmianę staje się spotkanie z charyzmatyczną, żyjącą pełną piersią Auste. Między dziewczętami rodzi się uczucie, a więź z niezwykłą osobą daje bohaterce siłę, aby przekroczyć własne ograniczenia.

Nagrodzone na festiwalu w Sundance „Lato Sangaile” to malowany delikatnym, zmiennym światłem pełen czułości obraz dorastania. Autorka z wyczuciem przedstawia rozdarcie tytułowej bohaterki między dziewczęcą nieśmiałością, a pełną rozmachu wizją; między gniewem skutkującym fizycznym okaleczeniem, a porywami pierwszej miłości. Subtelne niedomknięcie wątków, unikanie oczywistych diagnoz, ucieczka od fabularnych klisz, a także luz formalny mogą przywodzić na myśl najlepsze dzieła kina Nowej Fali.