Daty i godziny projekcji:

Proponowane przez nas terminy spotkań prześlemy Państwu w odpowiedzi na zainteresowanie udziałem w programie.
Istnieje możliwość indywidualnego doboru terminów spotkań przy odpowiedniej ilości uczestników.

Cennik:

Karnet - 5 spotkań w cyklu: 40 zł

Zgłoszenia:

Lucyna Adamska
tel: 694 888 375
e-mail: lucyna@kinozklasa.edu.pl

Miejsce projekcji:

SZKOŁA PONADGIMNAZJALNA

ścieżka: Współczesne kino europejskie

Naszym celem jest pokazanie młodemu człowiekowi bogactwa współczesnego kina europejskiego w całej rozpiętości. Filmy te różni prawie wszystko: forma, tematyka, sposób realizacji. Nie sposób jednak nie dostrzec, iż mianownikiem wspólnym tych filmów jest język filmowy, dzięki któremu starają się dotrzeć do współczesnego odbiorcy kultury audiowizualnej. Nie są to filmy łatwe, niemniej jednak jesteśmy pewni, iż mogą dostarczyć odbiorcy wielu istotnych spostrzeżeń na temat współczesnego świata.

Lekcja 1: Mechanizm ostracyzmu społecznego

POLOWANIE | Jagten,
reż. Thomas Vinterberg, Dania/Szwecja 2012, 105'

Lukas wiedzie spokojne i uporządkowane życie: po godzinach pracy w przedszkolu spędza czas z kolegami na wyprawach myśliwskich i piciu piwa. Ma bardzo dobry kontakt z dziećmi, utrzymuje poprawne stosunki z pozostałymi mieszkańcami, a w widzu wzbudza przynajmniej uprzejmą sympatię. Kiedy zatem zostaje oskarżony przez obrażoną na niego kilkuletnią podopieczną, córkę swojego przyjaciela, o nieprzyzwoite zachowanie przekraczające granice intymności, lokalna społeczność natychmiast przestaje widzieć w nim porządnego obywatela i poddaje wyniszczającej nagonce. Polowanie nie oznacza już dla Lukasa odprężającej przyjemności: tym razem to w niego wycelowana jest lufa - oskarżeń, pomówień i, początkowo ukrywanych, aż w końcu ostentacyjnych zachowań pełnych pogardy.
Thomas Vinterberg z niebywałą sprawnością pokazuje mechanizm samonakręcającej się spirali ostracyzmu. Precyzyjnie skonstruowana historia pozwala poznać zasady działania społeczności, która w obliczu naruszenia ustalonego ładu nie cofnie się przed wykluczeniem jednostki, do tej pory uważanej za "swoją", należącą do wspólnoty.

Lekcja 2: Konsumpcyjny portret rzeczywistości

WIELKIE PIĘKNO | La grande bellezza,
reż. Paolo Sorrentino, Francja/Włochy 2013, 142'

"Doszedłem w życiu do momentu, w którym nie robię już rzeczy, na jakie nie mam ochoty", mówi główny bohater wielkiego dzieła Paola Sorrentino, obsypanego nagrodami dla najlepszego filmu na najważniejszych festiwalach międzynarodowych oraz uhonorowanego Oscarem (2014) za najlepszy film nieanglojęzyczny. Reżysera okrzyknięto następcą włoskiego mistrza Federico Felliniego, a samo "Wielkie piękno" w ciągu niespełna dwóch lat od premiery już zyskało miano filmu kultowego.
Jep Gambardella to pełen elegancji i czaru niespełniony pisarz i starzejący się dziennikarz, którego okrągła rocznica urodzin skłania do refleksji nad swoim życiem. Ten lokalny celebryta, zapraszany na każde liczące się w Wiecznym Mieście przyjęcie, z dużym dystansem i ujmującą ironią podchodzi do środowiska rzymskich elit, skupionych na przemieszczaniu się z imprezy na imprezę oraz prowadzących pseudointelektualne dyskusje. Bohater odkrywa przed widzem świat, w którym pogoń za młodością i dobrami doczesnymi miesza się z poczuciem pustki i niespełnienia. Poszukiwanie przezeń tytułowego "wielkiego piękna" to oszałamiająca stylistycznie podróż w głąb siebie, jak również uwspółcześniony komentarz do portretu rzeczywistości, jaki ponad pół wieku temu stworzył Federico Fellini w "Słodkim życiu".

Lekcja 3: Stereotypy a poszukiwanie własnej drogi

SERCE LWA | Leijonasydän,
reż. Dome Karukoski, Finlandia/Szwecja 2013, 104'

Świeżo po wyjściu z więzienia Teppo stara się rozpocząć życie na nowo. Ale wytatuowana na ramieniu swastyka i przyjaciele skinheadzi, którzy nie opuszczają go na krok, powodują, że zatrzaskują się przed nim każde drzwi. Pewnego razu w kawiarni poznaje piękną blondynkę, z którą rozpoczyna ekscytującą znajomość. Jakiś czas później dowiaduje się, że będzie z nimi mieszkało dziecko, które dziewczyna ma z poprzedniego związku, i że jest ono czarnoskóre. Sytuacja staje się jeszcze bardziej gorąca, gdy z parą planuje zamieszkać także niezrównoważony brat Teppo.
Teppo jest wzorcowym przykładem człowieka "chorego na nienawiść". Nienawidzi przedstawicieli odmiennych ras i zmieniającego się świata, w którym nie potrafi sobie poradzić. A przede wszystkim siebie samego. Ten zawód własną osobą skrywa pod płaszczem przemocy i nazistowsko-ultraprawicowych bredni. W filmie Dome Karukoskiego odkupienie i szansa na nowe życie objawiają się pod postacią długonogiej blondynki, zaś gra stereotypami staje się punktem wyjścia do opowieści o szukaniu siebie.

Lekcja 4: Normalni anormalni?

VINCENT CHCE NAD MORZE | Vincent will Meer,
reż. Ralf Huettner, Niemcy 2010, 95'

Kiedy umiera matka Vincenta, ojciec umieszcza dwudziestosiedmioletniego syna w ośrodku leczenia zdrowia psychicznego. Starający się o reelekcję wpływowy polityk obawia się, że publiczne pokazywanie się z chorującym na zespół Tourette'a Vincentem może zaszkodzić jego wizerunkowi. Choroba, której nie można wyleczyć, lecz jedynie łagodzić jej skutki, objawia się tikami nerwowymi oraz niekontrolowanym wykrzykiwaniem wulgaryzmów. Vincent czuje się tak, jakby miał w głowie klauna, który blokuje mu synapsy i każe robić to, czego on nie chce. W ośrodku poznaje cierpiącą na anoreksję Marie oraz chorego na kompulsję Aleksa. To z nimi ucieka kradzionym samochodem w podróż, która pozwala im wszystkim spojrzeć na siebie inaczej niż wyłącznie przez pryzmat definiującej ich "anormalność" choroby. W pogoń za uciekinierami wyruszają nadzorująca ich leczenie pani doktor oraz ojciec Vincenta. Na nich podróż także okaże się mieć terapeutyczny wpływ.

Lekcja 5: Tożsamość nienormatywna - w poszukiwaniu siebie i akceptacji społecznej

POWIEM CI WSZYSTKO | Kerron sinulle kaiken,
reż. Simo Halinen, Finlandia 2013, 95'

Maarit urodziła się jako mężczyzna. Operacja zmiany płci, która pozwoliła jej rozpocząć życie w upragnionym ciele kobiety, jednocześnie zakończyła jej małżeństwo. Była żona ogranicza jej kontakt z córką, choć Maarit, jak zapewnia w rozmowie z nastoletnią Pinją, zmieniła płeć, ale nie swoje uczucia do niej. Stara się prowadzić normalne życie i nie traci nadziei, że jeszcze kiedyś szczęśliwie się zakocha. Zdaje się być nawet pogodzona z faktem, że mimo swego wyższego wykształcenia pedagogicznego i świetnych referencji, nikt nie chce jej zatrudnić w placówce, w której miałaby kontakt z dziećmi i młodzieżą - dlatego pracuje poniżej swoich kwalifikacji jako sprzątaczka w gabinecie psychoterapeutki. Kiedy przypadkowo zostaje wzięta za panią psycholog, zaczyna prowadzić sesje, które pomagają nie tylko pacjentom, ale i jej samej...