Daty i godziny projekcji:

Istnieje możliwość indywidualnego doboru terminów spotkań.

Cennik:

Bilet na jedno spotkanie: 18 zł

Karnet na pięć spotkań: 75 zł

Zgłoszenia:

Łukasz Adamowicz
tel: 694 888 375
e-mail: akademia@kinozklasa.edu.pl

Miejsca projekcji:

Kino Agrafka

GIMNAZJUM

ścieżka: Krótka historia filmu

Film jest rozrywką. Wychodząc z takiego założenia chcemy pokazać młodym ludziom, że kino pełne jest wartościowych propozycji, pomimo ich komercyjnego potencjału. Pragniemy zarysować historię kina, zbudowaną na momentach przełomowych. Historię, która sprowokuje młodych ludzi do poszukiwania własnych ścieżek w gąszczu kina światowego.

Lekcja 1: POCZĄTKI KINA I JEGO TWÓRCY | Arcydzieło kina niemego

GORĄCZKA ZŁOTA | The Gold Rush,
reż. Charles Chaplin, USA 1925, 95'

Jest rok 1898, apogeum gorączki złota, jaka opanowała chcących szybko się wzbogacić Amerykanów. Kto ma siły, zmierza na północne tereny Stanów, koło granicy z Alaską. Nad górską przełęczą niedaleko Klondike szczęścia szuka samotny poszukiwacz-włóczęga (Charles Chaplin). Burza śnieżna, jaka zastaje go podczas eksploracji terenu, zmusza go do schronienia się w napotkanej chatce. Tam poznaje dobrego Wielkiego Jima i złego Czarnego Larsena. Zaczyna się walka o przetrwanie.
"Gorączka złota" to jeden z najpopularniejszych filmów Charlesa Chaplina, otwierający jego "złotą serię" ("Cyrk" z 1928, "Światła wielkiego miasta" z 1931, "Dzisiejsze czasy" z 1935). Chaplin stworzył dzieło pełne humanizmu, które bawi, wzrusza i podnosi na duchu. Wiele scen przeszło do historii kina, m.in. słynny taniec bułeczek czy uczta przymierających głodem poszukiwaczy złota, którzy zajadają się ugotowanymi butami. Starannie wyreżyserowane, oryginalne gagi, wywoływanie emocji za pomocą najdrobniejszego gestu, dbałość o szczegóły to cechy charakteryzujące twórczość Chaplina z okresu kina niemego.

Lekcja 2: POWOJENNE NIEME INSPIRACJE | Tragikomiczny egzystencjalizm

DZIEŃ ŚWIĄTECZNY | Jour de fete,
reż. Jacques Tati, Francja 1949, 70'

Pełnometrażowy debiut Jacquesa Tatiego, reżysera, scenarzysty, aktora i producenta, który porzucił przed wojną karierę rugbysty na rzecz kinematografii, zdobył bardzo pozytywne recenzje wśród krytyków i publiczności oraz nagrodę w Wenecji za najlepszy scenariusz oryginalny. To właśnie oryginalność jest cechą kluczową dla dzieł Tatiego. Odrzucał dialog na rzecz rozbudowanej sfery akustycznej. Stworzył kompletny model komizmu, czerpiący z amerykańskiego slapsticku, zwłaszcza z twórczości Bustera Keatona. W odróżnieniu od amerykańskiego komika Tati nigdy nie grał twarzą, ale sylwetką. W 1952 roku wykreował postać pana Hulot, przygarbionego, postawnego mężczyzny w prochowcu, kapeluszu i z nieodłączną fajką, który z wdziękiem błądził w labiryncie społeczno-technologicznych korytarzy.
Mieszkańcy niewielkiej miejscowości w sercu Francji odczuwają coraz większą ekscytację dorocznym jarmarkiem i czekającymi ich atrakcjami: seansami kina objazdowego, tańcami na świeżym powietrzu. Gamoniowaty listonosz François (w tej roli Jacques Tati), na którego usługi skarżą się mieszkańcy, ogląda podczas jarmarku film dokumentalny o pracy amerykańskich kurierów. Będący pod wielkim wrażeniem ich stylu działania, postanawia wdrożyć nowoczesne metody doręczania przesyłek we własnym rewirze...

Lekcja 3: ZŁOTA ERA KINA DŹWIĘKOWEGO | Klasyczna komedia

PÓŁ ŻARTEM, PÓŁ SERIO | Some like it hot,
reż. Billy Wilder, USA 1959, 130'

"Pół żartem, pół serio" to jedna z najlepszych komedii nie tylko epoki kina klasycznego, ale w historii kina w ogóle. Śmietanka amerykańskich aktorów z Jackiem Lemmon'em, Tonym Curtisem i Marylin Monroe na czele występuje w przezabawnej historii, w której to dwaj muzycy przebierają się w damskie ciuszki, aby uniknąć śmierci z rąk gangsterów.
Umiejscowienie akcji w niespokojnych latach 20. XX wieku - okresie rozkwitu jazzu, prohibicji i działalności mafii, inteligentne dialogi, błyskotliwy humor, szybkie tempo oraz doskonale wygrany pomysł qui pro quo to niezaprzeczalne atuty filmu Billy'ego Wildera. Ta niestarzejąca się pod żadnym względem komedia będzie pretekstem do krótkiego zarysu rozwoju kina dźwiękowego, pojęcia gwiazdorstwa oraz gatunków filmowych.

Lekcja 4: KINO KONTESTACJI | Spóźniony bunt

HAIR | Hair,
reż. Miloš Forman, USA 1979, 121'

20-letni Claude Bukowski przyjeżdża z Oklahomy do Nowego Jorku na posiedzenie komisji wojskowej. Na swojej drodze spotyka czwórkę hippisów - przypadek sprawia, że zostaje z nimi na dłużej. Odkrywa świat nieznanych wartości i narkotycznych uniesień. Świat braterstwa, równości i tolerancji. Rozbrzmiewa "Era wodnika".
Choć przeniesienie na ekran broadwayowskiego musicalu "Hair" było marzeniem Miloša Formana od momentu przybycia do Stanów Zjednoczonych w 1968 roku, przeciągające się trudności ze zdobyciem praw autorskich sprawiły, że udało mu się to dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych, kiedy głośne echa kontrkultury hipisowskiej zdążyły osłabnąć, a jej hasła - stracić na swej atrakcyjności. Nie straciły jednak na aktualności, gdyż sprzeciw wobec przemocy oraz pragnienie wolności (rozumianej szerzej aniżeli tylko prawo do wolnej miłości) tkwią w człowieku niezależnie od nastrojów czy idei danej epoki.
Film posłuży za przykład do rozważań na temat zmian w kinie na przełomie lat 60/70, które stały się symbolem początku końca tradycyjnych gatunków filmowych.

Lekcja 5: KINO WSPÓŁCZESNE | Bajkowa groteska

KOCHANKOWIE Z KSIĘŻYCA | Moonrise Kingdomy,
reż. Wes Anderson, USA 2012, 94'

Akcja filmu dzieje się w latach 60. XX wieku na fikcyjnej wyspie New Penzance w Nowej Anglii, regionie Stanów Zjednoczonych. Para zakochanych dwunastolatków postanawia - na drodze porozumienia korespondencyjnego - wspólnie uciec: ona z domu, on z obozu skautowskiego. Młodzi pragną rozpocząć samodzielne życie z dala od cywilizacji i nieprzyjaznego otoczenia dorosłych, którzy zdają się nie rozumieć siły nastoletniego uczucia, a dorosłymi są tylko z racji wieku. Sam zwierza się ukochanej: "Bardzo się starałem z kimś zaprzyjaźnić, ale ludzie chyba nie lubią mojej osobowości", Suzy zaś opowiada mu o swoich troskach: "Drogi Samie, zostanę zawieszona, pobiłam się z Molly. Powiedziała, że mi odbija. Dyrektor jest przeciwko mnie". Dziewczyna czuje się wyalienowana w rodzinie i zazdrości Samowi, że jest sierotą. Oboje widzą w ucieczce rozwiązanie swoich problemów.
"Kochankowie z Księżyca" to emblematyczny przykład dla twórczości Wesa Andersona, jednego z najoryginalniejszych współczesnych artystów kina. Reżyser czuwa nad filmem na każdym etapie jego produkcji, począwszy od scenariusza, po wybór scenografii, dekoracji, na preferencjach co do sposobu gry aktorskiej kończąc. Kreuje bajkowo-groteskowe światy, którym blisko jest do burleski i gdzie śmiech miesza się ze łzami wzruszenia. Anderson to architekt wspaniałych, filmowych form, w których kadry skomponowane są jak w kinie niemym, a przesadna estetyzacja i teatralizacja obrazu jest przemyślanym zabiegiem wysokoartystycznym.