Lekcja 1: POLSKA SZKOŁA FILMOWA.
EROICA | reż. Andrzej Munk, Polska 1957, 78'
Jedno z czołowych osiągnięć "szkoły polskiej", będące swoistym rozrachunkiem z mitologizowaniem wojennej przeszłości. Film należy do rzadko spotykanego gatunku - składa się z dwóch luźno ze sobą związanych tematycznie nowel. Część pierwsza opowiada o warszawskim cwaniaku Dzidziusiu, który przypadkowo wciągnięty w Powstanie Warszawskie zdobywa się na czyn bohaterski, choć właściwie niepotrzebny. Akcja drugiego opowiadania rozgrywa się w niemieckim oflagu i po raz pierwszy przedstawiono w niej życie polskich oficerów w obozie jenieckim w czasie ostatniej wojny. W filmie tym Munk i Stawiński swoją uwagę skupili na temacie bohaterstwa, ale od niego ważniejsze dla autorów stały się pobudki kierujące postępowaniem ludzi w trudnych momentach. W ten sposób przedstawili studium psychologiczne bohaterów.

Lekcja 2: NOWA FALA W KINIE POLSKIM.
RYSOPIS | reż. Jerzy Skolimowski, Polska 1964, 80'
Andrzej Leszczyc budzi się w swoim mieszkaniu, pozostawia w nim śpiącą Teresę i idzie na wojskową komisję poborową. Ku zdumieniu prowadzących ją wojskowych nie zamierza stosować wybiegów i odroczeń, tylko chce zostać powołany do służby zasadniczej.
Debiut Skolimowskiego uznany został przez krytykę za najbardziej oryginalny głos młodego pokolenia. Reżyser w sposób nonkonformistyczny przedstawił rzeczywistość ówczesnej Polski i stan ducha jej mieszkańców, żyjących niekiedy pomiędzy przyzwoleniem na peerelowskie kłamstwo a próbami poszukiwania własnej niezależnej drogi.

Lekcja 3: KINO MORALNEGO NIEPOKOJU.
AKTORZY PROWINCJONALNI | reż. Agnieszka Holland, Polska 1978, 103'
Krzysztof jeden z najzdolniejszych aktorów z małego prowincjonalnego teatru wraz z grupą swoich kolegów przygotowuje inscenizację "Wyzwolenia" Wyspiańskiego. Reżyserią spektaklu zajmuje się reżyser z Warszawy, który nie traktuje jednak swojego zadania zbyt poważnie i odrzuca ambitne pomysły Krzysztofa. Twórczy niepokój i potężna ambicja lokalnego artysty (życiowa rola Tadeusza Huka) nie mają okazji, by się skanalizować.
Holland, Kieślowski, Falk, Kijowski, Zanussi to twórcy którzy pomimo różnic artystycznych, w owym czasie podjęli temat sprzeciwu wobec otaczającej rzeczywistości. Ich filmy opowiadały o ludziach stłamszonych przez system wymuszający konformistyczne postawy i dwuznaczną uległość. Debiutujący reżyserzy tworzyli swoje filmy z młodzieńczą drapieżnością bez strachu przed estetycznym turpizmem czy publicystycznym moralizatorstwem.

Lekcja 4: KINO WSPÓŁCZESNE
TATARAK | reż. Andrzej Wajda, Polska 2009, 85'
Opowieść o starzejącej się kobiecie, która boryka się z nudą i samotnością u boku wiecznie zapracowanego męża lekarza. W końcu spotyka młodego mężczyznę, co sprawia, że bohaterka zaczyna przeżywać drugą młodość. "Tatarak" na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza jest połączeniem prozy autora "Brzeziny" z opowiadaniem zatytułowanym "Nagłe wezwanie" z tomu "Magia" autorstwa węgierskiego pisarza Sandora Maraiego i wreszcie osobistego monologu Krystyny Jandy odnoszącego się do jej przeżyć związanych z chorobą oraz śmiercią jej męża, wybitnego operatora filmowego, Edwarda Kłosińskiego. Powstał film bardzo osobisty, wyrazisty i zaskakujący. Mówiący o umieraniu, jako nieodłącznym elemencie życia. W partiach adaptujących tekst Iwaszkiewicza to także film o uczuciach, ukrywanych, tłumionych, ale wciąż gotowych by się ujawnić. Jednak największe wrażenie pozostawia po sobie zaskakująco szczery monodram grającej główną rolę aktorki.
Film nagrodzony za nowatorstwo na Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2009 roku.

Harmonogram projekcji: